Wydaje się, że pomoc ptakom polega głownie na ich zimowym dokarmianiu. To jednak duże uproszczenie. Pomoc dla ptaków to między innymi:

·        tworzenie miejsc do rozrodu dla ptaków;

·        tworzenie przyjaznego ptakom otoczenia;

·        ochrona przed zagrożeniami;

·        zimowe dokarmianie.

Leśnicy wywieszając budki lęgowe starają się ułatwić ptakom prowadzenie lęgów i przez to zwiększać ich ilość w lesie. Zapewniając ptakom dogodne miejsca lęgowe możemy zmniejszyć ilość szkodliwych owadów które są pożywieniem zamieszkujących lasy ptaków.

Bezpieczeństwo dla ptaków

Wywieszając budkę lęgową lub budując inne sztuczne miejsce lęgowe pamiętajmy, iż możemy stworzyć śmiertelną pułapkę dla ptaków. Koty domowe dziesiątkują populacje ptaków i nietoperzy w pobliżu naszych domostw. W tereny zurbanizowane coraz chętniej wkraczają dzikie drapieżniki: kuny domowe i tchórze. Drapieżniki te szybko uczą się penetrować budki lęgowe w poszukiwaniu piskląt, tym bardziej że są one łatwiejsze do odnalezienia niż naturalne dziuple czy gniazda.

Skuteczną ochronę zapewnia między innymi:

·        odpowiednio dobrana średnica otworu wejściowego, aby drapieżnik nie mógł wśliznąć się do środka,

·        budowanie głębszych budek niż standardowe (drapieżnik wkładając łapę przez otwór nie jest w stanie dosięgnąć piskląt),

·        budowanie budek z wydłużonym przedsionkiem (również tu zwiększamy odległość otworu wejściowego od gniazda i drapieżnik wkładając łapę przez otwór nie jest w stanie dosięgnąć piskląt),

·        systematyczne czyszczenie budek i usuwanie starych gniazd (większość ptaków przy kolejnym lęgu nadbudowuje nowe gniazdo na starym, przez co pisklęta znajdują się coraz bliżej otworu wejściowego),

Jak to robią leśnicy

Substytutem naturalnych dziupli są budki lęgowe, umożliwiające utrzymanie licznych populacji niektórych gatunków dziuplaków w lasach. Wyróżniono 5 podstawowych typów budek:

A1 – dla najmniejszych dziuplaków (sikora modra, muchołówka żałobna),

A – dla większych dziuplaków (sikora bogatka, wróbel, mazurek),

B – dla szpaka, krętogłowa, kowalika, pleszki,

D – dla gołębia siniaka, dudka,

E – dla puszczyka, gągoła, tracza nurogęsi.

Budki wieszane w naszych lasach są konstrukcjami wieloletniej trwałości. Ich konstrukcja umożliwia czyszczenie wewnątrz, które jest corocznie przeprowadzane. Budki są wieszanie na wysokości 3–4 m (wyjątkiem jest budka typu E, którą należy zawiesić na wysokości co najmniej 6 m). Ekspozycja budki w drzewostanie nie ma istotnego znaczenia, należy jednak zwrócić uwagę, aby budka nie wisiała w miejscu stale zacienionym lub silnie nasłonecznionym. W wymienionych przypadkach może dojść do szybkiego zagrzybienia budki lub przegrzania piskląt. Budki powinny być powieszone pionowo lub lekko pochylone do przodu. Odległość pomiędzy poszczególnymi budkami typu A i A1 powinna wynosić co najmniej 40 m. Budki można wieszać wzdłuż linii oddziałowych lub rozlokować je równomiernie w drzewostanie. Budki dla szpaków (typ B) można rozmieszczać w skupieniach (4–8 budek na sąsiednich drzewach).W przypadku budki dla puszczyka (typ E) eksponujemy maksymalnie 1 budkę na 100 ha lasu.